کد مطلب:29924 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
معاویة بن حُدَیج، امام علی علیه السلام را دشنام می داد.[4]. او در جنگی كه با محمّد بن ابی بكر (زمامدار مصر) داشت، بر وی دست یافت و او را در پوست الاغ نهاد و وی را تشنه كُشت و جسدش را سوزاند.[5]. ابن حدیج در سال 52 هجری مُرد.[6]. 6256. الكامل فی التاریخ:معاویه برای مَسلمة بن مُخَلَّد و معاویة بن حُدَیجِ سَكونی - كه هر دو از مخالفان علی علیه السلام بودند - نامه ای نوشت و از آن دو [ به خاطر قیامشان به خونخواهی عثمان، ] تشكّر كرد و آن دو را به [ ادامه] خونخواهی عثمان، تشویق نمود به آنان وعده همكاری در حكومتش را داد.[7]. 6257. الكامل فی التاریخ - درباره معاویة بن حُدَیج -:هنگامی كه نزد معاویه می آمد، برای بزرگداشت شخصیّتش راه را با گنبدی (طاق نصرتی) از سبزه ها و گیاهان خوش بو تزیین می كردند.[8]. 6258. المعجم الكبیر - به نقل از علی بن ابی طلحه، آزاد شده بنی امیّه -:معاویة بن ابی سفیان و به همراهش معاویة بن حُدَیج، حج می گزاردند، و حدیج از دشنام دهنده ترینِ مردم به علی علیه السلام بود. در مدینه، [ ابن حدیج] از مسجد پیامبرصلی الله علیه وآله گذر كرد و حسن بن علی علیهما السلام در جمع یارانش نشسته بود. به آن حضرت گفتند كه:این، معاویة بن حدیج، دشنام دهنده علی علیه السلام است. [ حسن بن علی علیهما السلام ]فرمود:«وی را پیش من بیاورید». فردی به دنبال وی رفت و به وی گفت:اجابت كن! حدیج گفت:چه كسی را؟ آن فرد گفت:حسن بن علی علیهما السلام تو را فرا می خواند. او آمد و به حسن بن علی علیهما السلام سلام كرد. حسن بن علی علیهما السلام به وی گفت:«تو معاویة بن حدیج هستی؟». حدیج، سه بار پاسخ داد:بله. امام حسن علیه السلام به وی فرمود:«همان دشنام دهنده علی؟». حدیج، گویی شرمنده شد. امام حسن علیه السلام به وی فرمود:«به خدا سوگند، اگر بر علی علیه السلام بر حوض [ كوثر ]وارد شوی - و البتّه نمی بینم كه بر او وارد شوی -، او را می بینی كه دامنْ بالا زده و منافقان را از لب حوض می راند، همانند شتران غریبه ای كه رانده می شوند. این، سخن راستگوی تصدیق شده است كه فرمود:"وَ قَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَی؛[9] كسی كه تهمت زد، ناكام شد"».[10].
او از صحابه پیامبرصلی الله علیه وآله به شمار می آید.[1] وی از دوستداران عثمان،[2] از دشمنان امیر مؤمنان و یكی از سرشناسان سپاه معاویه بود و در جنگ صِفّین، حضور داشت.[3] هنگامی كه معاویه سرزمین هایی را به تصرّف در آورد، ابن حُدَیج، یكی از زمامداران او بود.